Antonis's Reviews > Και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν

Τι μπορεί άραγε να πει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό του 21ου αιώνα ένα μυθιστόρημα γραμμένο το 1960 από μια καθολική συγγραφέα ιρλανδικής καταγωγής που έζησε τη σύντομη και δύσκολη ζωή της (1925–1964) στον αμερικανικό Νότο; Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν πρόκειται για ένα γκροτέσκο μυθιστόρημα που διαπνέεται από τις αντιλήψεις της βαθιά θρησκευόμενης δημιουργού του, οι οποίες έχουν στο κέντρο τους την πίστη ότι η θρησκεία και το πεπρωμένο επικρατούν στο τέλος πάντα; Και, σε κάθε περίπτωση, πόσο ρόλο στην ερμηνεία ενός κειμένου παίζουν οι προθέσεις του/της συγγραφέα, αλλά και η ήδη καθιερωμένη πρόσληψη του κειμένου αυτού σε άλλα πολιτισμικά περιβάλλοντα;

Η συνέχεια της κριτικής μου για το βιβλίο στο τρίτο τεύχος των Marginalia: https://marginalia.gr/arthro/kai-anag...